Published: October 31, 2020

Οι αγαπημένοι (μου) Marche Funèbre επιστρέφουν εντυπωσιακά και αυτή τη φορά, με την κυκλοφορία του τέταρτου ολοκληρωμένου δίσκου τους, “Einderlicht”. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2008 επί βελγικού εδάφους και από τότε σκορπίζει το death/doom σκοτάδι του με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Όπως και σε κάθε δίσκο τους, έτσι και στο “Einderlicht” γεννούν μια ιδιαίτερη ψυχή σε κάθε κομμάτι τους, κάτι το οποίο οδηγεί σε έναν πολυδιάστατο, ακόμη και πολύχρωμο, αν μου επιτραπεί ο όρος, δίσκο. Είναι οξύμωρο να μιλάω για πολυχρωμία σε έναν δίσκο που προσφέρει σκοτάδι και θρήνο, όμως ο ξεχωριστός χαρακτήρας κάθε κομματιού που συνθέτει το “Einderlicht” μου δίνει ακριβώς αυτή την εντύπωση. Σαν ένα κολλάζ, στο οποίο κάθε στοιχείο του συνεισφέρει καταλυτικά στο τελικό αποτέλεσμα.

Πιο συγκεκριμένα, με το “Einderlicht” οι Marche Funèbre καταφέρνουν την ίδια στιγμή να μας δείχνουν το ευαίσθητο αλλά και το επιθετικό πρόσωπό τους, τον καταρρακωτικό αλλά και ανυψωτικό χαρακτήρα τους, την μελαγχολία και το σπαρακτικό πένθος τους. Το ένα καλύπτει το άλλο χωρίς όμως να το κουκουλώνει. Απεναντίας, το αναδεικνύει ακόμη περισσότερο.

Όλα αυτά βγαίνουν μέσα από τα φωνητικά, πότε καθαρά και πότε growls, που μεταφέρουν αυτή την πληθώρα των συναισθημάτων και τα riffs που καρφώνονται απευθείας στο μυαλό και είτε σκίζουν, είτε υπνωτίζουν ψυχούλες. Ο δίσκος είναι γεμάτος hooks και δεν είναι υπερβολή να πω ότι η κιθάρα κεντάει.

Το κυριότερο πράγμα που επιτυγχάνει το “Einderlicht” είναι να παρουσιάσει κομμάτια που το κάθε ένα έχει αρχή, μέση και τέλος. Παίρνει τον χρόνο του για να χτίσει κάτι με ροή και συνοχή, το οποίο τελικά δίνει έναν γεμάτο και υποβλητικό ήχο, χωρίς καν να προσπαθεί σκληρά και εναγωνίως για αυτό.

Ο συναισθηματισμός των Marche Funèbre συνδυάζεται άριστα με τον έμφυτο τσαμπουκά τους, ο οποίος ξέρει ακριβώς πότε να υποχωρήσει και να δώσει τη θέση του σε μια πιο ήπια ευαισθησία εάν αυτό κριθεί απαραίτητο.  Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα διαμάντι του είδους, οι οπαδοί του οποίου δεν πρέπει να χάσουν.